İNCİTME BENİ

e.min 69.bölüm alıntıdır.

-Ben isteyerek gelmedim Antakya’ya ...kader... teyzemin kazası olmasaydı hiç bir zaman gelmeyecektim.
-Yani keşke gelmeseydin... öyle mi?
-Belkide...

Aynen öyle diyor, Demir... zaten onca zaman ortada yokken, Asi ve kızları kendilerine bir şekilde bir düzen kurmuşken...  kader’in kendisini ‘hasta bir erkek’ olarak, ‘hasta bir baba’ olarak tekrar onların hayatına sokuşundan çok pişman...  eğer herşey ümit ettiği gibi gitmezse ve onları üzerse ... işte bu düşünce aklına geldiğine... bin pişman...  Onları üzmek yerine, onlarsız bir hayata razı çoktan. Keşke sihirli bir değneği olsaydı, zamanı geri döndürüp...  iyileşip... Asi’ye ve kızına öyle uzansaydı... eğer iyileşemeyecekse de hiç ortaya çıkmasaydı.
funda

İşte yine başbaşayız içimin acısı
yine birlikteyiz
ver elini
sus ve ne olur incitme beni

Ey kalbimin ağrısı
ver elini
çıkalım seninle soluksuz kalmadan sessizce
bu karanlık ve uğultulu ormandan

İçimin acısı, kalbimin ağrısı, aşkım
işte yine başbaşayız
ver elini
sus ve ne olur incitme beni


Cezmi ERSÖZ