Asi çıkıyor dışarıya... O en basit sözler bile yok aralarında... sessizlik zorları bile bıraktırdı bir tarafa... imkansızlar bakışlarında. Yalvar yakar oluyor birşeyler... ama “Benimsin artık” diyebilen sadece gözler orada. Neredeyse Asi-Demir kuramcısı yapmışken o bakışlar e.min’i... şu an söyleyebilecek hiç bir şey bırakmıyorlar bana da... Yavaşça uzanıyor Demir Asi’nin eline... o elde başka halkalar arandığından beri, içinde ukte... sadece kendi halkasını hayal edebilecek o elde... soyuyor Asi’yi...gözlerinin içine baka baka bu gece...
gözlerine bakarken
güneşli bir toprak kokusu vuruyor başıma,
bir buğday tarlasında, ekinlerin içinde
kayboluyorum...
yeşil pırıltılarla uçsuz bucaksız bir uçurum,
durup dinlenmeden değişen ebedi madde gibi gözlerin:
sırrını her gün bir parça veren
fakat hiç bir zaman
büsbütün teslim olmayacak olan...
Nazım Hikmet
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder