SEVMEK

e.min 67.bölüm alıntıdır.

Gece... ASIA’nın güvertesindeki çilingir sofrasında bir misafiri var Demir’in. Domates, biber, peynir ‘e eşlik ediyor zeytinler, yayılmış bir gazetenin üzerinde... eskiden içmezdi bu kadar diye düşünüyorum Demir... böyle mi dayanabiliyordu beş sene boyunca gecelerine? Gerçi şartlara rağmen neşeliler bu akşam... Demir’in itirazı var Kerim’e “kendine pay çıkarma” diyor... sor bakalım nedenini... Asi, elbette. Önündeki rakı’nın buğusunda mı arıyor sevdiğinin gözlerini... onunlayken nasılda hep en iyi günü... üstelik tanıdığı ilk günden beri...
- Bir sürü planım var. Asya için, Asi için... üçümüz için öyle hayallerim varki... göreceksin. Sonunda mutlu bir aile olacağız. Birdaha elimdeki mutluluğu kaçırmaya hiç niyetim yok. İnşallah böyle olur tabi... tersini nedense hiç düşünmek bile istemiyorum.”
................................................................................................................................
..........................................................................................................................
Demir, Asi’nin yanına geldiğinde, ikiside kontrollü olabildiğince... Demir itiraf ediyor bu sefer de Asi’ye... “Seni görünce dayanamadım... durdum.” Arabasını Defneye verdi, gitsin diye çiftliğe... kendisi ise yürüyecek... çiftliğe olmak zorunda değil, Asi nereye isterse!... Kontrollü mü dedim az önce... hak götüre... hiç bir şey söylemese bile dilleri yada yakınlıklarına rağmen uzak duruşları, ok yaydan çıktı diyor ikisinin gözleri de...  başlıyorlar yürümeye birlikte.

 SEVMEK


Bazen dayanmaktır sevmek; hayat nereden vurursa vursun ayakta durabilmek...
Bazen yaşamaktır sevmek; soluksuz ciğer gibi sevgisiz kalbin duracağını bilmek...
Bazen ağırdır sevmek; sevdiğine layık olabilmek...
Ve bazen hayattır sevmek; birini çok uzaktayken bile, yüreğinde taşıyabilmek.



Özdemir Asaf