ALLEGRO

e.min 10.bölüm alıntıdır.

Demir’in ardında yemyeşil bir çayırlık... Asi’nin ardında kahverengi toprak... birbirlerine baktıklarında gözlerini görüyor olmalılar... o yeşillik o kahvelik birbirine sokuluyor Demir’in yürüyüşüyle... geçiyor içiçe yavaş yavaş. Ne kadar yüreğe yatıyor onunla böyle olmak... dudaklarının yanıbaşına konacak bir öpücüğün hayalini kurmak... olmaz... teyzesinin dediğini asla yapamaz... bu sevgiye sırt dönmeyi düşünmek boşuna...  tek umut, bir çıkar yol bulmak.

Gelişinin farkedilmesiyle, herkes dönüyor Demir’e... ve Asi’de. Kim karşısından gelen böyle... soğuk, sıcak, öfke değil... sevişmişlik geliyor Demir’le üstüne üstüne... Dün gece onu son gördüğünde... yani gerçekten gördüğünde... öfkeliydi Demir ona delice... Hayallerine sarılmıştı Asi, öyle bırakmak istememişti gündeki son Demir görüntüyü Asi’de... bir tek orada gülüyordu Demir kendine... hayallerinde...  ona son bakan hayalde böyleydi işte... yutkunuyordu Asi’ye. Yavaş ve tüketen karışmalarıydı bu hayaller... gece huzurla... sıkı sıkı sarıldı bu hayallere. Tahmin edebilir mi onunla ilgili böyle hayaller kurduğunu Demir... hayallerini gözlerinde görürse çok utanır... dönüveriyor o daha yakına gelmeden, yere... Bir an ... bir an için aklına geliveriyor onunda... acaba Demir’de hayal ediyor mu onu böyle.
usayken

ALLEGRO

birgün başımızda sevda rüzgarları eserse
deli deli yıldırımlar düşerse yüreğimize
"al bir yudum pınarından özgürlüğün,
rüzgarından sevdamızın çek bir soluk"
yaşamın vişne rengi dudakları vardır sevgilim
öpüşün kadar sıcak ve tatlı
"seni benden ne bu duvar ayıracak, ne bu kapı
seni ne bu kara kara gelen ölüm"
çünkü ölüm;
yiğit ve sevecen bir yaşamın
umutlu günlere sunulmasıdır.
canlı bir gül gibi somut
ölümün vişne rengidir dudakları kimi kez
gülümser dudakların gibi titrek ve dokunaklı
bu gece
ne bir yıldız ne ay var
hüzün dolarsa bu gece yarısı içine
"çek bir soluk rüzgarından sevdamızın"
çevir gözlerini güneşin doğacağı yere...

A.Kadir BİLGİN