ACIYLA ERİR YÜZÜNE ÇOCUK

 

e.min 5.bölüm alıntıdır.

 

Demir’in  gözleri sonunda Asi’ye  dönüyor ve artık bir tek onu görüyor.  Ağrına gider gözlerinin bakarsa Demir başka bir yere... gözleriyle, çenesi arasında dolanıp duruyor. İlla dokunmak mı gerekiyor... Asi ona gelişi kadar onun şu anlarda... dokunamasada biliyor. Demir kendine ait yeni şeyler keşfediyor bu aralar. Herşeyin özünü görmeye özen gösterir, kendince dokunmayı... kendince hissetmeyi sever... ama doğa’da dişiyi böylesi vahşice güzel... ilk defa hissediyor. Dostuna verdiği akıllar... “Belkide doğallık sandığın şey sığlıktır” söylemi, biliyor ki işe yaramıyor. Gözünün gördüğünün ötesinde bu kızın gözleriyle  kurabildiği iletişim onu şaşırtıyor... Alışık değil üstünde bir başkasının böylesi etkili olmasına... ve böylesi etkili olmaya aynı anda, sanıyorum bunu farketmiş olmakta onu sarsıyor.

 

funda

ACIYLA ERİR YÜZÜNE AŞIK ÇOCUK

Ne zaman gözlerinin içine baksam,biliyorum

ikimizi de aşar,o kapının ardındaki masal

bense yüreğimin bu hallerinden korkar,kalırım

bir hız trenine bindirilmiş küçük bir çocuk gibi

geçip giden yüzlerine bakar kalırım

Cezmi Ersöz