BU SEVGİDİR

e.min.10.bölüm alıntıdır.

..”... neden eldiven takıyorsun?”... Öylesine taktı Asi... ama Demir çıkarmasını istiyor... Çıkarmayacak işte... Neden inat ediyor Asi... Neden ısrar ediyor Demir... Yoksa içinde eli dışında sakladığı bir şey mi var... Demir neden tuhaf tuhaf konuşuyor... Aslan’ın elinde saklayıp Melek’i şaşırtığı böcek mi  aklına geliyor... bu “tuhaf tuhaf”ın ardında o mu yatıyor. Demir...“Tuhaf olan ben miyim... yoksa parmağına geçirdiğin şu saçma sapan şey mi” dediği anda herşey biraz daha anlamlanıyor... ama anlamazlığa geliyor. Birşey geçirmedi ki parmağına... başka derdi yok mu,  Demir neden bahsediyor? Yok kesinlikle... Demir’in bütün derdi bir ufacık halka şu anda. Onu belinden kavrayıp kaçırmış... eline uzanıp eldivenini çıkarmaktan mı çekinecek Demir... vazgeçip nazikce istemekten, uzanıyor bir anda örgülerin arasına sığınmış parmaklarına...  Ama direniyor Asi hala, çekiyor elini geri... “Ne yapıyorsun” derken... onu izliyor...  bizimde gördüğümüzü görüyor olmalı orada... “Çıkar şunu!” diyen Demir’in kararlılığında... çıkarıyor eldivenlerini tek tek Asi... Tersyüz olan parmaksız eldivenler avuçlarında topak topak daha...  soruyor... “Al bakalım... Oldu mu?”... Demir “Oldu!” derken dünyalar geri geliyor gibi ona. Asi kimsenin yüzüğünü takmamış... onun hala. Biliyordu zaten... biliyordu... neden endişelendi ki. Şimdi artık süklüm püklüm, özür dileme zamanı. Kabalık etti... ama görmese olmazdı. Gözleri takılı kalıyor yine ona... “Benimsin... benimlesin hala.” Hiç itiraz etmiyor Asi bu bakışa.

usayken

BU SEVGİDİR

Onun güzelliğini herkes görüyorsa o bence az güzeldir.
Herkes biliyorsa o bence hiç güzel değildir.
Onun güzelliğini yalnız ben görüyorsam bu sevgidir.
Yalnız ben biliyorsam bu aşktır.
Hiç kimse görmüyorsa bu yalnızlıktır.
                        Özdemir Asaf